آب يكي از مهمترين نيازمندي هاي انسان است. هر ساله طرحهاي جديدي براي استفاده بهتر از اين نعمت الهي در راستاي رفاه و سلامت بشر انجام مي شود. توزيع آب به وسيله كانالها يكي از قديميترين و پرسابقه ترين روشهاي آبرساني و آبگيري از منابع آبهاي سطحي است. كانالهاي آبياري و زهكشي در هر سه مرحله ي ساخت، نگهداري، و بهره برداري داراي مشكلاتي مي باشد كه برخي از آنها به قدري مهم و تاثير گذار است كه لازم است تخريب و ساخت مجدد سازه انجام شود. همانطوري كه در مطالعات مختلف ذكر شده است روش هاي مختلفي براي افزايش مقاومت كششي بتن از جمله استفاده از استحكام دهنده هايي مثل آرماتورها به كار گرفته شده است. ولي اين روش‌ها همچنان توانايي جلوگيري از ايجاد ترك ها و رشد آنها را براي جلوگيري از نشت و كاهش ميزان آب كانال ندارد. نانوتكنولوژي مي تواند تاثير بسزايي در حل اين مشكل داشته باشد. نانوساختارهاي مطالعه شده مي توانند از طريق بهبود ميكروساختار بتن و خواص فيزيكي، شيميايي، و مكانيكي خواص عمومي بتن را بهبود داده و از ايجاد ترك ناشي از تنش هاي كششي جلوگيري كند. نوآوري ديگر در اين روش اضافه كردن نانوذرات به صورت سوسپانسيون يا محلول كلوئيدي مي باشد كه در اين روش درصد پخش شدگي بصورت خيلي زياد افزايش داده مي شود. لازم به ذكر است كه طراحي و بكارگيري نانوساختارهاي مختلف براي حصول خواص منحصر بفرد نياز به دانش بهره گيري از نانوفناوري و بتن مي باشد كه دراين طرح به صورت علمي و اجرايي در قالب پايلوت اجرايي مورد مطالعه قرار مي گيرد. افزون بر اين در اين طرح پنلهاي كانال به صورت پيش ساخته با مقطع نيمدايره و با اتصالات (Joint) خاصي طراحي مي‌شوند كه خود نوآوري ديگري در اجراي كانالهاي آبياري و زهكشي در سطح كشور خواهد بود.